Η ψήφος των 155 την περασμένη Τετάρτη έσωσε τη χώρα από την άμεση καταστροφή της χρεοκοπίας, αλλά, δυστυχώς, ο κίνδυνος δεν εξαλείφθηκε. Το πρόγραμμα είναι εξαιρετικά δύσκολο στην εφαρμογή του και σε κάποιες περιπτώσεις οι προθεσμίες ασφυκτικές. Το βασικό πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί. Βρίσκεται στην εφαρμογή του προηγούμενου προγράμματος: στις δαπάνες που δεν κόπηκαν και στα έσοδα που δεν μαζεύτηκαν. Αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία, το ελληνικό κράτος θα έχει πρωτογενές έλλειμμα 11 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή ακόμη κι αν δεν υπήρχαν τόκοι και χρεολύσια, το κράτος θα έπρεπε να βρίσκει από κάπου περίπου ένα δισεκατομμύριο κάθε μήνα για να συντηρείται.
Σ’ αυτό οι βουλευτές έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν. Να ασκήσουν το συνταγματικό καθήκον ελέγχου της κυβέρνησης. Μέχρι σήμερα, το ασκούσαν μονόπλευρα, προς την κατεύθυνση περισσότερων δαπανών. Οι ερωτήσεις τους αφορούσαν την ανάγκη της Ανω Κατωπετινίτσας να έχει τη δική της σχολή ΤΕΙ, τις υπερωρίες που δεν πήραν οι υπάλληλοι κάποιου οργανισμού (ο οποίος δεν έπρεπε να υπάρχει), τον σημαντικό ρόλο που θα παίξει το 25ο πανεπιστήμιο κάπου στην ενδοχώρα. Πρέπει να έχουν μαζευτεί εκατομμύρια σελίδες πολιτικής πίεσης από το Κοινοβούλιο για περισσότερες δαπάνες, σελίδες που έπαιξαν ρόλο στη σημερινή χρεοκοπία.
Η χώρα έφτασε ώς εδώ διότι κανένα κομμάτι του συστήματος δεν δημιούργησε αντίβαρο στη σπατάλη. Οι κυβερνήσεις ήθελαν να επανεκλεγούν και σπαταλούσαν. Οι βουλευτές είδαν τον ρόλο τους ως αντιπρόσωποι αιτημάτων στο κεντρικό πολιτικό σύστημα, η Δικαιοσύνη εκδίκαζε διεύρυνση επιδομάτων (το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφάσισε κάποια στιγμή να δώσει τη «σύνταξη άγαμων θυγατέρων δημοσίων υπαλλήλων» και σε άγαμους γιους, στο πλαίσιο της... ισότητας των δύο φύλων!), τα ΜΜΕ έκλαιγαν για το «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης» που δεν δόθηκε και η κοινωνία λειτουργούσε με το δόγμα «σήμερα θα πάρουν αυτοί κι αύριο θα έρθει η σειρά μας». Δεν υπήρξε κανένας πολιτικός ή κοινωνικός αυτοματισμός για να προστατεύσει το δημόσιο ταμείο.
Τώρα οι βουλευτές πρέπει να ασκήσουν και το άλλο μισό του ελεγκτικού τους ρόλου. Να ελέγχουν και τις δαπάνες των υπουργών. Γραμμή γραμμή, ευρώ ευρώ. Αν μπουν στο et.diavgeia.gr, θα βρουν διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία όπως μια δαπάνη «125.000,00 ευρώ στον Πανελλήνιο Σύλλογο Προσωπικού Εργατικής Εστίας για την ενίσχυση των δραστηριοτήτων του που αφορούν την πνευματική και σωματική καλλιέργεια και ψυχαγωγία των μελών του»!
Ποιος είπε ότι οι φορολογούμενοι πληρώνουν μόνο τα ταξιδάκια της ΓΕΝΟΠ; «Για την ανωτέρω δαπάνη», γράφει η απόφαση του υπουργείου Εργασίας, «έχει εγγραφεί πίστωση στον προϋπολογισμό του ΟΕΕ οικονομικού έτους 2011 στον ΚΑΕ 2522Α “Επιχορήγηση εργατοϋπαλληλικών οργανώσεων” ύψους 19.200.000,00 ευρώ». Και μετά αναρωτιόμαστε «τι έχει το Μνημόνιο και δεν προχωράει;».
Κάποιος λοιπόν από τους βουλευτές θα πρέπει να ρωτήσει τον κ. Κουτρουμάνη ώς πότε θα επιδοτεί από τους φόρους μας τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό. Οχι τίποτε άλλο, αλλά αν δεν πετύχει το πρόγραμμα, επειδή διάφοροι υπουργοί κάνουν το κομμάτι τους, όλοι θα υποστούμε βαρύτατες συνέπειες. Tου Πασχου Μανδραβελη http://www.kathimerini.gr
