Μέτρα που θα οδηγήσουν σε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους της τάξης του 50% του ΑΕΠ έως το 2060 και σε όρους καθαρής παρούσας αξίας, προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην έκθεσή του για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους (DSA).
Οπως προκύπτει από την έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα το Ταμείο μία ημέρα πριν από το κρίσιμο Eurogroup, τα μέτρα που προτείνει είναι:
1. Επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από τον EFSF, τον ESM και των διμερών δανείων (GLF) έως 14 έτη, 10 έτη και 30 έτη, αντιστοίχως. Αυτό θα μείωνε το λόγο των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας προς το ΑΕΠ της (GFN) κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ και το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ κατά 25 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, έως το 2060.
2. Παράταση της περιόδου χάριτος στην αποπληρωμή των δανείων του ESM κατά 6 χρόνια και κατά 17 έτη και κατά 20 έτη στα δάνεια του EFSF και GLF. Επίσης, να δοθεί μεγαλύτερη περίοδος χάριτος για την καταβολή τόκων κατά 17 χρόνια για τα δάνεια του ESM και του EFSF και κατά 24 χρόνια για τα GLF δάνεια. Κάτι τέτοιο θα μείωνε το λόγο GFN προς ΑΕΠ κατά 17 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έως το 2040 και κατά 24 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έως το 2060, ενώ το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ κατά 84% του ΑΕΠ έως το 2060.
3. Σταθεροποίηση των επιτοκίων δανεισμού στο 1,5% - το πολύ - έως το 2040 για τα δάνεια από τον EFSF και τον ESM και εξάλειψη του επιπλέον του Euribor επιτοκίου που καταβάλει η Ελλάδα για τα GLF δάνεια. Ωστόσο, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει ζημιές στον ESM τις οποίες θα πρέπει να καλύψουν με κάποιο τρόπο οι χώρες της Ευρωζώνης.
1. Επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από τον EFSF, τον ESM και των διμερών δανείων (GLF) έως 14 έτη, 10 έτη και 30 έτη, αντιστοίχως. Αυτό θα μείωνε το λόγο των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας προς το ΑΕΠ της (GFN) κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ και το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ κατά 25 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, έως το 2060.
2. Παράταση της περιόδου χάριτος στην αποπληρωμή των δανείων του ESM κατά 6 χρόνια και κατά 17 έτη και κατά 20 έτη στα δάνεια του EFSF και GLF. Επίσης, να δοθεί μεγαλύτερη περίοδος χάριτος για την καταβολή τόκων κατά 17 χρόνια για τα δάνεια του ESM και του EFSF και κατά 24 χρόνια για τα GLF δάνεια. Κάτι τέτοιο θα μείωνε το λόγο GFN προς ΑΕΠ κατά 17 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έως το 2040 και κατά 24 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έως το 2060, ενώ το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ κατά 84% του ΑΕΠ έως το 2060.
3. Σταθεροποίηση των επιτοκίων δανεισμού στο 1,5% - το πολύ - έως το 2040 για τα δάνεια από τον EFSF και τον ESM και εξάλειψη του επιπλέον του Euribor επιτοκίου που καταβάλει η Ελλάδα για τα GLF δάνεια. Ωστόσο, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει ζημιές στον ESM τις οποίες θα πρέπει να καλύψουν με κάποιο τρόπο οι χώρες της Ευρωζώνης.
Τα τρία αυτά μέτρα θα μπορούσαν να μειώσουν το χρέος κατά 53% του ΑΕΠ έως το 2040 και κατά 151% του ΑΕΠ έως το 2060, ενώ θα μείωναν τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας κατά 22% έως το 2040 και κατά 39% έως το 2060. Επίσης, σύμφωνα με το ΔΝΤ το προτεινόμενα μέτρα δημιουργούν εξοικονομήσεις της τάξης του 50% του ΑΕΠ σε όρους καθαρής παρούσας αξίας (NPV).
Τα παραπάνω ισχύουν υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα έχει για δεκαετίας πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 1,5% του ΑΕΠ, ανάπτυξη της τάξης του 1,75% μακροπρόθεσμα, έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις ύψους 5 δισ ευρώ έως το 2030 και την δημιουργία ενός «μαξιλαριού» ύψους 10 δισ ευρώ για πιθανή ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών.
Παράλληλα, όμως το ΔΝΤ έχει μελετήσει και ένα αρνητικό σενάριο για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα με το οποίο η μακροχρόνια ανάπτυξη είναι 1% και τα πρωτογενή πλεονάσματα σταθερά στο 1% του ΑΕΠ. Υπό αυτό το σενάριο, για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους προτείνει το επιτόκιο των δανείων από τον EFSF και τον ESM να είναι μηδενικό.
Πάντως, το Ταμείο θεωρεί ότι θα πρέπει να υπάρξει εμπροσθοβαρής εφαρμογή κάποιων μέτρων και εφαρμογή των υπόλοιπων κατά τη διάρκεια του προγράμματος. Επίσης, προτείνει την δημιουργία ενός αυτόματου μηχανισμού εφαρμογής περαιτέρω μέτρων ελάφρυνσης του χρέους για μετά το πρόγραμμα.
Πέραν αυτών, να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ επιμένει πως ο στόχος για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ το 2018 είναι μη ρεαλιστικός αν δεν μειωθεί σημαντικά το αφορολόγητο όριο και δεν γίνουν μεγάλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις Καθημερινή
