Συντάκτης: Λάκης Ιγνατιάδης
Ευχάριστη έκπληξη για μας υπήρξε η ανακοίνωση της Δημοτικής Αρχής Κερατσινίου Δραπετσώνας σχετικά με το πάρκο στο Καστράκι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και της ευχόμαστε ειλικρινά να συνεχίσει σ'αυτόν τον καλό δρόμο, να τον διευρύνει και να ξεφύγει σιγά σιγά από το εξουσιαστικό τριπάκι του κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα*.
Στην ανακοίνωση του δήμου " Με δυσκολίες συνεχίζονται οι εργασίες στο Καστράκι ", γίνεται μία αναφορά στο ποιες είναι αυτές οι δυσκολίες και το έργο καθυστερεί, στο ποιες εργασίες έχουν γίνει μέχρι τώρα από τον Φεβρουάριο του '19 που ξεκίνησε το έργο αυτό και ποια είναι τα βασικά στοιχεία αυτού του έργου.
Να σημειώσουμε εδώ πως στην αρχιτεκτονική, όπως και σε όλες τις τέχνες, τα επιμέρους στοιχεία του κάθε έργου δεν διαμορφώνουν προσθετικά την συνολική αξία του και ποιότητά του. Μ' αυτά τα επιμέρους στοιχεία ο καλλιτέχνης συναρθρώνει το όλον του έργου του και αυτά τα στοιχεία τα ανασυνθέτουν σε κάτι γενικότερο και το αξιολογεί το κοινό που έρχεται σε επαφή μαζί του, όπως το ίδιο κάνουν και οι ομότεχνοι, οι κριτικοί και στο βάθος κήπος την έχει στημένη ο μέγας κριτής, ο χρόνος.
Να προσθέσουμε επίσης πως σε όλες τις πορείες πόλεων, περιοχών, κρατών και αυτοκρατοριών για την κατάκτηση κορυφών, η ιστορία μας μαθαίνει πως σ' αυτήν την προσπάθεια συνεισφέρουν αλληλοεπηρεαζόμενοι φανερά και υπογείως πολλοί διαφορετικοί παράγοντες, όπως ας πούμε το πολιτικό και το διοικητικό προσωπικό, οι έμποροι και οι τραπεζίτες, οι προύχοντες, ο εργαζόμενος και ο άνεργος λαός, οι επιστήμονες, οι τεχνίτες, οι στρατιωτικοί και οι ιερείς, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών και πλήθος ακόμα ειδικοτήτων και ομάδων, νόμιμων έως και παράνομων.
Κι αυτό αποτελεί ένα ισχυρό λόγο για να αρχίσουν σιγά σιγά οι δημοτικές παρατάξεις και κινήσεις να εμπλουτίζουν το ρεπερτόριό τους για όλα όσα μικρά και μεγάλα, σπουδαία και ασήμαντα, απαραίτητα και υπερβατικά συμβαίνουν στις πόλεις, που στο κάτω κάτω της γραφής με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών που εκπροσωπούν γίνονται όλα.
Ότι η αρχιτεκτονική ως τέχνη, όχι μόνο των ιδιωτικών και δημόσιων κτηρίων, αλλά και όλων όσων περιλαμβάνει η πόλη, μπορεί και αυτή να βάλλει το χεράκι της ώστε να προκαλεί αναζωογονητικές διαθέσεις στους ανθρώπους που ζουν στις πόλεις και στα χωριά, στις γειτονιές, στα προάστια και στο κέντρο, ήταν πάντοτε ένας συνειδητοποιημένος κοινός τόπος. Αυτά ως μια παρατήρηση που αντλεί από βιώματα, από διαβάσματα και από συζητήσεις με φίλους και γνωστούς.
Γιατί όλα αυτά; Να πω ότι το δρομολόγιο Αγωνιστών Πολυτεχνείου στη Δραπετσώνα, στροφή στο τέλος της δεξιά στην Κανάρη και από εκεί στην Πύλη Ε2 μέχρι να φτάσω διασχίζοντας το λιμάνι στον Πειραιά, το κάνω, με μηχανάκι και πιο συχνά με τα πόδια σχεδόν κάθε μέρα. Κάποια στιγμή περίπου τότε που ξεκινούσε η καραντίνα παρατήρησα ότι στο δημοτικό πάρκο που φτιάχνεται στο Καστράκι κτιζόταν γύρω γύρω ένα τσιμεντένιο τείχος. Στην αρχή δεν του έδωσα σημασία και σιγά σιγά μάλλον το συνήθισα, ώσπου μια ηλιόλουστη μέρα που περπατούσα ένοιωσα μία ενόχληση.
Υπέθεσα λοιπόν, πως αυτό το τείχος, που εμπόδισε για λίγο το βλέμμα μου να τρέξει ελεύθερα, που φαίνεται ότι εκείνη τη στιγμή το είχα ανάγκη, μου προκάλεσε μία δυσθυμία.
Στην ανακοίνωση του δήμου " Με δυσκολίες συνεχίζονται οι εργασίες στο Καστράκι ", γίνεται μία αναφορά στο ποιες είναι αυτές οι δυσκολίες και το έργο καθυστερεί, στο ποιες εργασίες έχουν γίνει μέχρι τώρα από τον Φεβρουάριο του '19 που ξεκίνησε το έργο αυτό και ποια είναι τα βασικά στοιχεία αυτού του έργου. Να σημειώσουμε εδώ πως στην αρχιτεκτονική, όπως και σε όλες τις τέχνες, τα επιμέρους στοιχεία του κάθε έργου δεν διαμορφώνουν προσθετικά την συνολική αξία του και ποιότητά του. Μ' αυτά τα επιμέρους στοιχεία ο καλλιτέχνης συναρθρώνει το όλον του έργου του και αυτά τα στοιχεία τα ανασυνθέτουν σε κάτι γενικότερο και το αξιολογεί το κοινό που έρχεται σε επαφή μαζί του, όπως το ίδιο κάνουν και οι ομότεχνοι, οι κριτικοί και στο βάθος κήπος την έχει στημένη ο μέγας κριτής, ο χρόνος.
Να προσθέσουμε επίσης πως σε όλες τις πορείες πόλεων, περιοχών, κρατών και αυτοκρατοριών για την κατάκτηση κορυφών, η ιστορία μας μαθαίνει πως σ' αυτήν την προσπάθεια συνεισφέρουν αλληλοεπηρεαζόμενοι φανερά και υπογείως πολλοί διαφορετικοί παράγοντες, όπως ας πούμε το πολιτικό και το διοικητικό προσωπικό, οι έμποροι και οι τραπεζίτες, οι προύχοντες, ο εργαζόμενος και ο άνεργος λαός, οι επιστήμονες, οι τεχνίτες, οι στρατιωτικοί και οι ιερείς, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών και πλήθος ακόμα ειδικοτήτων και ομάδων, νόμιμων έως και παράνομων.
Κι αυτό αποτελεί ένα ισχυρό λόγο για να αρχίσουν σιγά σιγά οι δημοτικές παρατάξεις και κινήσεις να εμπλουτίζουν το ρεπερτόριό τους για όλα όσα μικρά και μεγάλα, σπουδαία και ασήμαντα, απαραίτητα και υπερβατικά συμβαίνουν στις πόλεις, που στο κάτω κάτω της γραφής με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών που εκπροσωπούν γίνονται όλα.
Ότι η αρχιτεκτονική ως τέχνη, όχι μόνο των ιδιωτικών και δημόσιων κτηρίων, αλλά και όλων όσων περιλαμβάνει η πόλη, μπορεί και αυτή να βάλλει το χεράκι της ώστε να προκαλεί αναζωογονητικές διαθέσεις στους ανθρώπους που ζουν στις πόλεις και στα χωριά, στις γειτονιές, στα προάστια και στο κέντρο, ήταν πάντοτε ένας συνειδητοποιημένος κοινός τόπος. Αυτά ως μια παρατήρηση που αντλεί από βιώματα, από διαβάσματα και από συζητήσεις με φίλους και γνωστούς.
Γιατί όλα αυτά; Να πω ότι το δρομολόγιο Αγωνιστών Πολυτεχνείου στη Δραπετσώνα, στροφή στο τέλος της δεξιά στην Κανάρη και από εκεί στην Πύλη Ε2 μέχρι να φτάσω διασχίζοντας το λιμάνι στον Πειραιά, το κάνω, με μηχανάκι και πιο συχνά με τα πόδια σχεδόν κάθε μέρα. Κάποια στιγμή περίπου τότε που ξεκινούσε η καραντίνα παρατήρησα ότι στο δημοτικό πάρκο που φτιάχνεται στο Καστράκι κτιζόταν γύρω γύρω ένα τσιμεντένιο τείχος. Στην αρχή δεν του έδωσα σημασία και σιγά σιγά μάλλον το συνήθισα, ώσπου μια ηλιόλουστη μέρα που περπατούσα ένοιωσα μία ενόχληση.
Υπέθεσα λοιπόν, πως αυτό το τείχος, που εμπόδισε για λίγο το βλέμμα μου να τρέξει ελεύθερα, που φαίνεται ότι εκείνη τη στιγμή το είχα ανάγκη, μου προκάλεσε μία δυσθυμία.
Ένα κακό αίσθημα, που από τότε δεν χάθηκε. Αν και τις περισσότερες φορές είναι σε ύφεση, το σίγουρο είναι πως πάντα κάπου μέσα μου τριγυρίζει. Είναι μάλιστα κάποιες μέρες που έρχεται καταπάνω μου αυτή η δύναμη της ασχήμιας και με ρίχνει. Προφανώς πάνω απ'όλα αυτή η απέχθεια που μου βγάζει αυτό το τσιμεντένιο τείχος, είναι συνέπεια των διαμορφωμένων μέσα στα χρόνια γούστων μου.
Έχω επίγνωση ότι σε άλλους μπορεί και ν' αρέσει αυτό το αφύσικο πράμα και πως οι περισσότεροι θα το αγνοήσουν ή θα το συνηθίσουν. Αυτή η παρέμβαση δεν έχει ως στόχο να πείσει κάποιον τώρα μάλιστα που το τείχος έχει γίνει, αλλά την ανταλλαγή απόψεων μ' αυτούς που έχουν για τέτοια θέματα και θέλουν να ανταλλάξουν την γνώμη τους. Ίσως τέτοιες παρεμβάσεις υψώσουν ένα πνευματικό τείχος που δεν θα επιτρέπει στο μέλλον να συμβαίνουν τέτοιες κακογουστιές, να δίνονται τέτοιες διεστραμμένες λύσεις σε δημόσιους χώρους.
Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα πάρκα στον πλανήτη μας που για κάποιους λόγους θα περικλείονται από ένα τείχος. Προσωπικά δε θυμάμαι κανένα απ'αυτά τα μπόλικα που έχω επισκεφτεί. Όλα πάντως τα πάρκα που θυμάμαι είναι ανοιχτά, μπορείς να βλέπεις άνετα μέσα τους. Τείχη γύρω γύρω έχουν οι φυλακές, τα νεκροταφεία στις μεγάλες πόλεις, τα σπίτια των πλουσίων και κάποιων φοβισμένων οικογενειών, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα θηριώδη εργοστάσια και άλλες κατασκευές κρυψίνοων ανθρώπων που θέλουν για κάποιους λόγους να κρατούν σε απόσταση τον κόσμο.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα πάρκα στον πλανήτη μας που για κάποιους λόγους θα περικλείονται από ένα τείχος. Προσωπικά δε θυμάμαι κανένα απ'αυτά τα μπόλικα που έχω επισκεφτεί. Όλα πάντως τα πάρκα που θυμάμαι είναι ανοιχτά, μπορείς να βλέπεις άνετα μέσα τους. Τείχη γύρω γύρω έχουν οι φυλακές, τα νεκροταφεία στις μεγάλες πόλεις, τα σπίτια των πλουσίων και κάποιων φοβισμένων οικογενειών, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα θηριώδη εργοστάσια και άλλες κατασκευές κρυψίνοων ανθρώπων που θέλουν για κάποιους λόγους να κρατούν σε απόσταση τον κόσμο.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
