...γιατί όλοι βιάζονται να φύγουν;

και νέα παραίτηση... 

Ούτε και ο πιο ευφάνταστος εγκέφαλος μπορούσε να προβλέψει την απίστευτη κατάρρευση του οικοδομήματος που είχε παρουσιαστεί ως γροθιά στο τοπικό πολιτικό κατεστημένο, ως η λύση στα αδιέξοδα του Δήμου, ως εναλλακτική πρόταση  στα συσσωρευμένα προβλήματα μιας από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές του Λεκανοπεδίου Αττικής. 

Τις τελευταίες μέρες διαβάσαμε για μια ακόμα παραίτηση μέλους της διοίκησης από θέση ευθύνης (δεν γνωρίζουμε ιστορικά αν έχει ξανασυμβεί τέτοιο φαινόμενο), χθες μάθαμε για τις ανεξαρτοποιήσεις 2 ακόμα σημαντικών στελεχών από τους συμβούλους που είχε εκλέξει η Δημοτική Αρχή, ακόμα  διαβάζουμε και τα σκληρά λόγια που συνοδεύουν μια ακόμα παραίτηση και αναρωτιόμαστε: γιατί όλοι βιάζονται να φύγουν;

Η Δημοτική αρχή έχει διανύσει μόλις 15 μήνες θητείας της και έχει ακόμα δρόμο στην εξουσία! Γιατί τόσοι πολλοί, έτσι βιαστικά και εύκολα, εγκαταλείπουν το σκάφος;

 Πραγματικά δεν έχουμε μια πρόχειρη απάντηση. Ούτε βέβαια οι κραυγές των εποχιακών δράκων που κάνουν την εμφάνιση τους αραιά και που, και κατακεραυνώνουν όσους τολμούν το «…απονενοημένο διάβημα» μας πείθουν.
Άλλωστε δεν είναι ένας ή δύο οι παραιτηθέντες. Δεν είναι καν από τον ίδιο πολιτικό χώρο, είναι άτομα με πορείες και ιστορία, άτομα που συνέβαλαν να είναι διοίκηση η συγκεκριμένη παράταξη, άτομα που όσο και αν διαφωνούμε μαζί τους βγήκαν μπροστά και έβαλαν θέματα που σηκώνουν συζήτηση, θέματα πολιτικών τα οποία δεν μπορούν να περνούν εύκολα απαρατήρητα, κυρίως από πολίτες που συμμετέχουν στην παράταξη που διοικεί και έχουν τη δική τους ιστορία!  

Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε ότι η τελική ομάδα που παρουσιάστηκε και ζήτησε την ψήφο των πολιτών στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, ως μια κίνηση πέρα από τα καθιερωμένα,  ήταν μια ευκαιριακή συμμαχία με φόντο την εξουσία. Ετερογενείς και ετερόκλητες δυνάμεις, δυνάμεις που χρόνια με τον ένα ή τα ον άλλο τρόπο ήταν κοντά στα κέντρα εξουσίας και εν πολλοίς ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια της περιοχής βρέθηκαν κάτω από την ίδια στέγη, μια στέγη όμως που αρχικά είχε στηθεί με άλλα υλικά και είχε σε μεγάλο βαθμό ως κύριο όραμα την προσφορά στην πόλη. Αυτό ήταν ένα πρώτο πρόβλημα. Υπήρχε μια κίνηση πολιτών που στήθηκε με άλλα υλικά και στόχους  και στελεχώθηκε στην πορεία με ό,τι κυκλοφορούσε στην ευρύτερη περιοχή και μπορούσε να φέρει ψήφους!

Είναι γεγονός ότι όλες αυτές οι δυνάμεις δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση, αλλά και στις ιδιαίτερες δυσκολίες της εποχής. Όμως δεν είναι μόνο αυτό! Και πραγματικά μακάρι να ήταν αυτό, μακάρι για την πόλη μας. 
H κυριότερη αιτία φαίνεται ότι είναι άλλη! Αυτό τουλάχιστον εισπράττουμε από συζητήσεις και τα κείμενα των παραιτηθέντων. Οι άνθρωποι αυτοί είδαν ότι τα προγράμματα που ίσως τους ένωναν προεκλογικά να μην υπάρχουν, έμαθαν ξαφνικά ένα βράδυ ότι το όραμα  για την περιοχή είναι η F1 και η λάμψη των αγώνων της, έμαθαν ότι διεκδικούμε τη διαδημοτική πρωτεύουσα πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας χωρίς την πόλη της Σαλαμίνας, πληροφορήθηκαν ότι το ισοζύγιο ρύπων θα είναι το κριτήριο για εγκατάσταση νέων εργοστασίων στην περιοχή μας, κατάλαβαν..., γνώρισαν την ευκολία των λόγων και τη δυσκολία των πράξεων και διαπίστωσαν ότι το όμορφο περιτύλιγμα δεν φτάνει για να κάνεις πολιτική και να διοικείς ένα Δήμο!

Τελικά ίσως πείστηκαν ότι δεν υπάρχει σχέδιο ή βαρέθηκαν να λειτουργούν έτσι, χωρίς σχέδιο!

Αυτή ίσως είναι μια αιτία της ανεξήγητης βιασύνης! 

Η έλλειψη σχεδίου! Σχεδίου που δε θα στηρίζεται στις επιθυμίες του κάθε επικεφαλής της φόρμουλα1 και στις φιλοδοξίες ...διορισμένων επικεφαλής οργανισμών,σχεδίου το οποίο θα στηρίζεται στις ανάγκες της πόλης και των κατοίκων της…