Η αλήθεια είναι ότι όταν μου τέθηκε το ερώτημα αυτό, συνειδητοποίησα ότι η απάντηση δεν ήταν αυτονόητη.
Γιατί η ερώτηση δεν είναι γιατί να ψηφίσει κανείς Δημοκρατική Αριστερά, όπου θα μπορούσε κανείς να παραθέσει ένα σωρό πολιτικά επιχειρήματα, να παραπέμψει στην πολιτική πρόταση του κόμματος και να έχει απαντήσει με πληρότητα και σαφήνεια.
Η ερώτηση είναι γιατί εγώ στηρίζω Δημοκρατική Αριστερά. Από το σύνολο των πολιτικών επιχειρημάτων που θα μπορούσε να προκρίνει κανείς, ποια είναι αυτά που με κινητοποιούν. Και πέρα από αυτά. Ποιοι είναι οι άλλοι λόγοι που στηρίζω σε σημείο έκθεσης κυριολεκτικά!
Η παντοκρατορία των αγορών έναντι των πολιτικών, η αποδόμηση των θεσμών και η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού, όπως απολίτικα και αντανακλαστικά σχεδόν εκφράστηκαν με την στροφή στα άκρα και τις μούτζες στη βουλή, δημιούργησαν την ανάγκη της έκφρασης και της συμμετοχής. Και αυτό μόνο σε συλλογικότητες με κοινή πολιτική ρίζα, με ταυτότητα έχει νόημα. Από εκεί και πέρα η επιλογή ήταν εύκολη.
Η Δημοκρατική Αριστερά έχει ένα σύνθημα, που με εκφράζει απόλυτα: “ένα κόμμα των μελών, ένα κόμμα με μέλλον”. Και αυτό είναι ουσιαστικό.
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, είναι καίριο θέμα οι λύσεις να μην έρχονται από καθ’ έδρας, από την πεφωτισμένη ηγεσία, αλλά να συζητιούνται, να συνδιαμορφώνονται. Εν είδει πολιτικού καφενείου, παρέας. Γιατί οι παρέες γράφουν ιστορία. Και εμένα οι φίλοι μου βρέθηκαν στο ίδιο πολιτικό χώρο, κουβαλώντας μαζί τους, τις θέσεις τους, τις απόψεις τους, τις διαφωνίες, τους προβληματισμούς τους και τη διάθεση να μοιραστούν.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, είναι αυτονόητο για μένα ότι μια σύγχρονη και ρεαλιστική αριστερά δεν μπορεί να μιλά υπό προϋποθέσεις και σε συνθήκες εργαστηρίου. Ειδικά στην κρίσιμη συγκυρία που διανύουμε, οι προτάσεις που θέτουν ως προαπαιτούμενο για την εφαρμοσιμότητα τους το κλείσιμο των συνόρων, την έξοδο από το ευρώ, την μη παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όχι μόνο δεν απευθύνονται στο παρόν ή στο μέλλον, αλλά μάλλον αξία μουσειακού εκθέματος καταλαμβάνουν.
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι το άλλο κόμμα της αριστεράς. Είναι η πολιτική δύναμη που υπερβαίνοντας τον τρόπο διάρθρωσης και λειτουργίας των κατεστημένων πολιτικών κομμάτων, διαμορφώνει πρόταση ξεκάθαρη και ρεαλιστική, αναλαμβάνοντας και το κόστος της ρήξης και της σύγκρουσης. Το να μιλάει κανείς σήμερα για τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, για το πελατειακό κράτος, για την ανάγκη γενναίων μεταρρυθμίσεων, στην δημόσια διοίκηση, στο ασφαλιστικό, στην παιδεία, στην υγεία, για την αναγκαιότητα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, που συνδέεται άρρηκτα με το σεβασμό των νόμων του κράτους, δεν είναι αυτονόητα αποδεκτό.
Όμως η Δημοκρατική Αριστερά δεν απευθύνεται στον οπαδό, αλλά στο πολιτικό υποκείμενο, στον πολίτη που του έχει γίνει συνείδηση η αναγκαιότητα των τομών, έστω και αν η αναγκαιότητα αυτή βρίσκεται σε πρωτόλεια μορφή. Και εδώ η Δημοκρατική Αριστερά έχει πρόταση συγκεκριμένη, ρεαλιστική, λογική και εφαρμόσιμη. Πρόταση για μεταρρυθμίσεις με πρόσημο και πολιτικό προσανατολισμό. Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που διαχωρίζει την δική μας Αριστερά από την άλλη αριστερά, την κραυγάζουσα και νιχιλιστική. Είναι η αλλαγή εργαλείων, στόχευσης και συσχετισμού δυνάμεων, η θέση της αλλαγής των δομών, της διαφάνειας, του ελέγχου και της αξιοκρατίας στο κέντρο της ρητορικής της. Η πεποίθηση ότι το κράτος δεν είναι ο αντίπαλος, δεν είναι της δεξιάς ή της αριστεράς, αλλά ότι το κράτος είμαστε εμείς και μας αφορά όλους.
Η εναλλακτική μας πρόταση διαπνέεται από λιγότερη έμφαση στη λιτότητα και μεγαλύτερη στην απασχόληση και την ανάπτυξη. Διαπνέεται από τη μέριμνα για κοινωνικά δίκαιη κατανομή των βαρών, ενώ προβλέπει και την δημιουργία δομών κοινωνικής προστασίας για την ολοένα αριθμητικά διογκούμενη τάξη των νεόπτωχων. Θέτει στο επίκεντρο την εξυγίανση και τον εξορθολογισμό του κράτους, αλλά όχι συρρίκνωσή του.
Και στο πλαίσιο αυτό, η δική μας Αριστερά, η Δημοκρατική Αριστερά, δεν επιφυλάσσει για τον εαυτό της το ρόλο του παρατηρητή, δεν αφήνει τα πράγματα να εξελίσσονται ερήμην της. Ξεπερνάει την γνωστή εσωστρέφεια της αριστεράς. Αναλαμβάνει την ευθύνη να λερώσει τα χέρια της και να γίνει κυβερνώσα αριστερά.
Για τους λόγους αυτούς … πηγή
