ΚΑΧΡΑΜΑΝΟΓΛΟΥ: τι σκέφτονται οι υποψήφιοι;

ΚΑΧΡΑΜΑΝΟΓΛΟΥ: το κτίριο, το οποίο βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης και παραμένει για χρόνια κλειστό και εγκαταλειμμένο, είναι εστία ρύπανσης για την περιοχή και ο Δήμος όπως και οι πολίτες χάνουν από αυτό.

Το κτίριο αγοράστηκε από τον Δήμο το 2003 μετά την έντονη αντίδραση των μικρομεσαίων καταστηματαρχών του εμπορικού συλλόγου Κερατσινίου απέναντι στην  προοπτική να γίνει πολυκατάστημα. Από τότε παραμένει κλειστό και χρησιμοποιείται από κάποιες υπηρεσίες του Δήμου! Στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο παρουσιάστηκαν και μακέτες με πολύ πράσινο για την αξιοποίηση του χώρου! Δυστυχώς δεν έγινε καμία παρέμβαση τα τελευταία χρόνια, μόνο κάποια μελέτη προκηρύχτηκε για παροχή υπηρεσιών συμβούλων για προτάσεις αξιοποίησης!
 Άραγε έχει την πολυτέλεια ένας Δήμος με τα γνωστά προβλήματα να έχει μια τόσο μεγάλη έκταση στο κέντρο της πόλης ανεκμετάλλευτη! Άραγε πως σκέφτονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι  να αξιοποιήσουν τον χώρο;

Εκλογές έρχονται, καλό είναι να ενημερώσουν τους πολίτες για τα σχέδια-προτάσεις τους. Προτάσεις όμως ρεαλιστικές, με αρχή μέση και τέλος, προτάσεις οι οποίες θα μιλούν και για την εξεύρεση των απαραίτητων πόρων χρηματοδότησης!

Η ιστορία του εργοστασίου στην περιοχή:Το 1957, το Υπουργείο Πρόνοιας παραχώρησε στον βιομήχανο Καχραμάνογλου έκταση 5 στρεμμάτων πάνω από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα (επί της σημερινής οδού Κωνσταντινουπόλεως) για να εγκαταστήσει εκεί το εργοστάσιο του παραγωγής χαλιών (ταπητουργία), δυναμικής 300 αργαλειών. Η συγκεκριμένη έκταση, μέσα στη ζώνη των προσφυγικών κατοικιών, προοριζόταν για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες, για κοινόχρηστους χώρους πρασίνου, Παιδική Στέγη κ.α. Στη συνέχεια, το εργοστάσιο μετατράπηκε σε υφαντουργείο παραγωγής κασμιριών (Κασμίρια Μερινός). Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70, η εταιρεία μπήκε σε τροχιά σταδιακής ύφεσης μέχρι τη χρεοκοπία της και το κλείσιμο του εργοστασίου το 1992.