Αυτά τα ταλαιπωρημένα δέντρα, βρίσκονται στη νησίδα κοντά στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου.
Πριν από 7 χρόνια, περίπου, οι "υπηρεσίες" τα κλάδεψαν (;) βαθιά και άτσαλα ή καλύτερα τα έκοψαν για πρώτη φορά! Δεν τα ξερίζωσαν, δεν τα αντικατέστησαν, τα άφησαν εκεί, κούτσουρα !
Αλλά, τα δέντρα ήταν ζωντανά και τα κατάφεραν! Πέταξαν νέα κλαδιά, μεγάλωσαν και άρχισαν πάλι καμαρωτά να προσφέρουν ομορφιά, οξυγόνο, χαρά. Από τότε, κάθε χρόνο, πάνω κάτω, επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό! Λίγο πριν το καλοκαίρι έρχεται "το βαθύ κούρεμα"! Κάποιος πρέπει να τα μισεί! Δεν εξηγείται αλλιώς!
Φέτος, 2023, τα δέντρα, αυτά τα ζωντανά δέντρα κατάφεραν και ψήλωσαν πάλι, όχι τόσο όσο τα προηγούμενα χρόνια! Την προηγούμενη εβδομάδα και μόλις κάποιο από αυτά έφτασε περίπου ένα μέτρο, κάποιο ανθρώπινο χέρι τα κούρεψε και πάλι! Βαθιά και άτσαλα, κούτσουρα δηλαδή! Γιατί; Θα απαντήσει κάποιος;
Ανάρτηση του 2019 εδώ
...
Θα ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν. Μεγάλες τρύπες θα μείνουνε στη γη εκεί που ήταν πριν τα δέντρα.
Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν, θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά πάνω απ’ αυτές τις τρύπες. Πολλοί θα πέσουν μέσα. Τα χώματα θα τους σκεπάσουν. Κανείς δεν θα φυτρώσει. Αργύρης Χιόνης. Η Φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966 – 2000. Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2006
Άρθρο: Δέντρων κλαδέματα: Μια πονεμένη ιστορία
