του Γ. Γαβρίλη, πρώην αντιπεριφερειάρχη Πειραιά
Ο περιφερειάρχης Γ. Πατούλης έκανε τηλεδιάσκεψη με τους δημάρχους Α και Β Πειραιά και ζήτησε «να πάμε όλοι μαζί» για να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες πολλών χρόνων που δεν επέτρεψαν να λυθεί το πρόβλημα των απορριμμάτων.
Ας θυμηθούμε μερικές από τις υπάρχουσες παθογένειες, για τις οποίες συμφωνούμε οι περισσότεροι:
• 50 χρόνια η διαχείριση των απορριμμάτων συνιστά ένα περιβαλλοντικό έγκλημα
• 30 χρόνια στη Φυλή γίνεται κατασπατάληση πόρων εθνικών και ευρωπαϊκών προς όφελος ενός εργολαβικού λόμπι
• 50 χρόνια η διαχείριση των απορριμμάτων αντιμετωπίζεται από 2 περιοχές, Φυλή και Σχιστό
• 50 χρόνια η πλειοψηφία των δημοτικών αρχών της Αττικής αντί να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, επιλέγουν τη θέση του θεατή (δείχνοντας Φυλή και Σχιστό)
• 50 χρόνια η διαχείριση των απορριμμάτων συνιστά ένα περιβαλλοντικό έγκλημα
• 30 χρόνια στη Φυλή γίνεται κατασπατάληση πόρων εθνικών και ευρωπαϊκών προς όφελος ενός εργολαβικού λόμπι
• 50 χρόνια η διαχείριση των απορριμμάτων αντιμετωπίζεται από 2 περιοχές, Φυλή και Σχιστό
• 50 χρόνια η πλειοψηφία των δημοτικών αρχών της Αττικής αντί να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, επιλέγουν τη θέση του θεατή (δείχνοντας Φυλή και Σχιστό)
Το προτεινόμενο σχέδιο κύριε περιφερειάρχη δεν αντιμετωπίζει καμιά από αυτές τις παθογένειες αντίθετα τις συντηρεί και τις αναπαράγει διότι:
1. προτείνει τους «συνήθεις υπόπτους» Φυλή και Σχιστό
2. άναψε το «πράσινο φως» για ολική επαναφορά εργολαβικών συμφερόντων, χωρίς να αναλαμβάνουν κανένα επιχειρηματικό ρίσκο, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους και δημοτικά τέλη.
3. όπως συμβαίνει εδώ και 50 χρόνια η πλειοψηφία των δημοτικών αρχών κάνει πως αγνοεί το θέμα κλείνοντας όμως το μάτι για Φυλή και Σχιστό4. επαναφέρει την καύση όταν ο προηγούμενος εθνικός σχεδιασμός την απέκλειε γιατί δεν την θεωρούσε την βέλτιστη περιβαλλοντική πρακτική.
1. προτείνει τους «συνήθεις υπόπτους» Φυλή και Σχιστό
2. άναψε το «πράσινο φως» για ολική επαναφορά εργολαβικών συμφερόντων, χωρίς να αναλαμβάνουν κανένα επιχειρηματικό ρίσκο, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους και δημοτικά τέλη.
3. όπως συμβαίνει εδώ και 50 χρόνια η πλειοψηφία των δημοτικών αρχών κάνει πως αγνοεί το θέμα κλείνοντας όμως το μάτι για Φυλή και Σχιστό4. επαναφέρει την καύση όταν ο προηγούμενος εθνικός σχεδιασμός την απέκλειε γιατί δεν την θεωρούσε την βέλτιστη περιβαλλοντική πρακτική.
Αντίθετα, ο υφιστάμενος σχεδιασμός που ψηφίστηκε το 2016 φιλοδοξούσε να αναμετρηθεί με όλες αυτές τις αιτίες καθώς:
1. Υποστήριζε την αποκεντρωμένη διαχείριση στη βάση της εγγύτητας
2. Αντικαθιστούσε τα ΣΔΙΤ με την δημόσια διαχείριση των απορριμμάτων. Για πολλούς από εμάς η αντίθεση δεν ήταν μόνο ανάμεσα στα ΣΔΙΤ και το δημόσιο αλλά στην ουσία ήταν μια παράθεση αντίθετων πολιτικών, αυτής της υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος απέναντι σε ένα πολλαπλά επικερδές και διαπλεκόμενο εργολαβικό καθεστώς
3. Δεν υποστήριζε την επιλογή της καύσης, μια πρακτική που και οι χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά την εγκαταλείπουν.
Η Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά και οι δημοτικές αρχές που παραμένουν μέρος του προβλήματος για 50 χρόνια (χωματερή. ΣΜΑ) επέλεξαν να γίνουν μέρος μιας κοινωνικά δίκαιης και περιβαλλοντικά διαχειρίσιμης λύσης στηρίζοντας επί της αρχής ένα σχέδιο αποκεντρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων με δύο όμως αυστηρούς όρους:
Α. ότι θα ολοκληρωθούν όλες οι προτεινόμενες χωροθετήσεις
Β. η μονάδα μεταφόρτωσης απορριμμάτων που είναι εδώ και 30 χρόνια στο Σχιστό μπορεί να γίνει μονάδα επεξεργασίας για τις ανάγκες και μόνο του Πειραιά ορίζοντας παράλληλα και τη δυναμικότητά της.
Όταν το 2017 διαπιστώσαμε ότι ούτε οι 2 όροι άλλα και οι συνολικοί στόχοι του προτεινόμενου σχεδίου έμεναν ανεκπλήρωτοι, όχι γιατί εφαρμόστηκε και απέτυχε αλλά επειδή αγνοήθηκε, δεν υποστηρίχθηκε και μάλλον ναρκοθετήθηκε. Τότε επανατοποθετηθήκαμε δημόσια, με πολιτική σαφήνεια και αυτό δεν μπορεί να αποσιωπάται από κανέναν. (πηγή: ανάρτηση στο fb)