«Ναι» στη φιλοξενία των προσφύγων, αλλά «όχι» σε νέα «Αμυγδαλέζα»

«Ναι» στη φιλοξενία των προσφύγων, αλλά «όχι» στη δημιουργίας μιας νέας Αμυγδαλέζας λέει ο δήμαρχος Κερατσινίου - Δραπετσώνας, Χρήστος Βρεττάκος, με αφορμή το σχέδιο για τη δημιουργία Κέντρου Μετεγκατάστασης στο Σχιστό σε συνέντευξη στο Έθνος.

"Θα συνδράμουμε στη φιλοξενία των προσφύγων στον βαθμό που το υπό διαμόρφωση κέντρο θα είναι ανοιχτή δομή και όχι φυλακή, ενώ θα πληροί τους όρους ανθρώπινης διαβίωσης», σημειώνει στο «Εθνος της Κυριακής». «Κερατσίνι και Δραπετσώνα είναι πόλεις της προσφυγιάς. Ξέρουν από ξεριζωμό. Δεν δεχόμαστε ''Αμυγδαλέζες'' γιατί δεν θέλουμε ούτε στην πόλη μας, ούτε πουθενά αλλού αποθήκες ψυχών, χωρίς δικαιώματα και αξιοπρέπεια», υπογραμμίζει.

Παράλληλα στέλνει μήνυμα πως «οι δήμαρχοι δεν είναι φαντάροι να εκτελούν εντολές του Μαξίμου» και ζητά να μπουν οι τοπικές κοινωνίες στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων.

Την περασμένη εβδομάδα δήμαρχοι του Πειραιά συζητήσατε υπό προϋποθέσεις τη δημιουργία Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων στο Σχιστό. Τι περιλαμβάνει το σχέδιο;
Οι δήμαρχοι της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, μαζί με τον αντιπεριφερειάρχη Γιώργο Γαβρίλη, κατ' αρχάς επισημάναμε την παντελή απουσία της οποιαδήποτε διαβούλευσης πριν η κυβέρνηση πάρει την απόφαση για τη δημιουργία Κέντρου Μετεγκατάστασης Προσφύγων στο Σχιστό. 

Για την ακρίβεια, εμείς μάθαμε τα νέα από τις τηλεοράσεις. Δηλαδή για πολλοστή φορά οι κυβερνώντες εμφανίστηκαν προσκολλημένοι σε μια αυταρχική - συγκεντρωτική λογική άσκησης της εξουσίας. Ας το καταλάβουν, επιτέλους, ότι οι δήμαρχοι δεν είναι φαντάροι της κυβέρνησης για να εκτελούν εντολές.

Επιπλέον, ζητήσαμε από την κυβέρνηση επαναδιαμόρφωση του σχεδιασμού για τη φιλοξενία των προσφύγων, ώστε να συμπεριληφθεί το σύνολο των δήμων της Αττικής, ώστε να έχουμε πιο ευέλικτες και ευκολότερα διαχειρίσιμες δομές. 

Από εκεί και πέρα δηλώσαμε ότι θα συνδράμουμε στη φιλοξενία των προσφύγων στον βαθμό που το υπό διαμόρφωση κέντρο θα είναι ανοιχτή δομή και όχι φυλακή και θα πληροί τους όρους ανθρώπινης διαβίωσης. 

Ανθρώπινη διαβίωση σημαίνει αριθμός φιλοξενουμένων αντίστοιχος με τις δυνατότητες των υποδομών, ολιγοήμερη παραμονή, εξασφάλιση αξιοπρεπούς διατροφής κι επαρκούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
 

Από την πλευρά της δημοτικής αρχής ποιοι όροι μπαίνουν για να υλοποιηθεί με επιτυχία το εγχείρημα;

 Από την πρώτη στιγμή κάναμε κριτική στην κυβέρνηση που με τον αυταρχισμό και την προχειρότητά της δίνει το έδαφος στην ανάπτυξη ξενοφοβικών αντανακλαστικών.

Ξεκαθαρίσαμε ότι θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας για την ανθρώπινη αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος. Ταυτόχρονα, καταστήσαμε σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε τη δημιουργία «Αμυγδαλέζας» μια ανάσα από τον οικιστικό ιστό της πόλης. 

Και δεν δεχόμαστε «Αμυγδαλέζες» γιατί δεν θέλουμε ούτε στο Κερατσίνι ούτε πουθενά αποθήκες ψυχών, χωρίς δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Αν η κυβέρνηση είχε εμπλέξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση στον σχεδιασμό και στην υλοποίησή του Κέντρου Μετεγκατάστασης Προσφύγων στο Σχιστό, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Ο δήμος θέλει εγγυήσεις ότι αυτό δεν θα μετατραπεί, διά της διολισθήσεως, σε φυλακή. Χρειάζεται επίσης έκτακτη στήριξη γιατί του ζητείται να αναλάβει νέα βάρη, την ίδια στιγμή που η μνημονιακή πολιτική τον οδηγεί σε οικονομική ασφυξία.

Πώς σχολιάζετε τις αντιδράσεις διαφόρων τοπικών παραγόντων στη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας; 

Κατ' αρχάς να διαχωρίσουμε τις αντιδράσεις των κατοίκων από τα βρώμικα σχέδια των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής. Οι χιτλερικοί δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα επιχειρούν να ψαρέψουν σε θολά νερά. Γι' αυτό καλούμε την πόλη να ορθώσει τείχος απέναντί τους. Οι κάτοικοι, όμως, είναι άλλη ιστορία. Αγανακτούν που δεν ρωτήθηκαν.

Εχουν αμφιβολίες για το τι πρόκειται να συμβεί. Διερωτώνται πώς είναι δυνατόν κάθε φορά να ζητείται από τις λαϊκές γειτονιές να βάλουν πλάτη στα δύσκολα, ενώ σταθερά βρίσκονται στο περιθώριο του ενδιαφέροντος των εκάστοτε κυβερνώντων. Ο κόσμος θέλει επιχειρήματα, όχι διαταγές.

Ποιος είναι ο τρόπος για να αντιμετωπιστούν ακραίες φωνές στις τοπικές κοινωνίες; 

Πρώτα και κύρια πρέπει να τελειώνουμε με τη μνημονιακή πολιτική της διαρκούς λιτότητας. Εκεί που η ανεργία γιγαντώνεται και η εξαθλίωση γίνεται μόνιμη κατάσταση, οι φωνές του μίσους μπορούν να βρουν πιο εύκολα ακροατήρια. 

Δεύτερον, πρέπει να μπουν οι τοπικές κοινωνίες στη διαδικασία της λήψης των αποφάσεων που τις αφορούν. Να πάρουν το μήνυμα ότι η γνώμη των πολιτών μετράει. Να ενημερωθούν έγκαιρα και υπεύθυνα.

Το τρίτο που πρέπει να γίνει είναι να μη ζητείται μονίμως από συγκεκριμένες περιοχές να αναλάβουν περισσότερα από όσα μπορούν να σηκώσουν.

Τέταρτον, πρέπει οι λαϊκές γειτονιές όπως οι δικές μας να στηριχθούν έμπρακτα από την Πολιτεία, να σταματήσουν να βρίσκονται στη σφαίρα της εγκατάλειψης. Κερατσίνι και Δραπετσώνα είναι πόλεις της προσφυγιάς.

Ξέρουν από ξεριζωμό. Ξέρουν επίσης ότι όταν οι μεγάλοι συγκρούονται, την πληρώνουν οι απλοί άνθρωποι, που πρέπει να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς για να σώσουν τις ζωές τους. Γι' αυτό δείχνουμε ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Γι' αυτό και απομονώνουμε τους νοσταλγούς του Χίτλερ.ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ Εθνος