Αυτή η επιμονή του δημάρχου με την Φόρμουλα 1 σε πολλούς φαίνεται ανεξήγητη αλλά εγώ την θεωρώ πλέον απλά αντιπαραγωγική.
Δεν είναι κακό να προσπαθεί κανείς μέχρι τέλους να προωθήσει τις ιδέες του και να αγωνίζεται μέχρι το τελευταίο λεπτό για να διασώσει ακόμα και μια υπόθεση που εκ πρώτης όψεως φαίνεται χαμένη, ίσα-ίσα που αυτό το αγωνιστικό πνεύμα –όταν και αν δικαιωθεί- δημιουργεί τους θρύλους και τις ιστορίες που αξίζει κανείς να διηγείται. Ωστόσο και η στρατηγική υποχώρηση είναι μέσα στις εναλλακτικές κάθε παίκτη σε οποιοδήποτε είδος παιχνιδιού και μερικές φορές είναι κι αυτή τμήμα ενός ευρύτερου νικηφόρου σχεδιασμού. Όσο αγωνιστικό είναι να μην παραδίνεις τα όπλα μέχρις ενός, άλλο τόσο αγωνιστικό είναι να λες χάσαμε μια μάχη αλλά θα κερδίσουμε τον πόλεμο.
Δεν είναι κακό να προσπαθεί κανείς μέχρι τέλους να προωθήσει τις ιδέες του και να αγωνίζεται μέχρι το τελευταίο λεπτό για να διασώσει ακόμα και μια υπόθεση που εκ πρώτης όψεως φαίνεται χαμένη, ίσα-ίσα που αυτό το αγωνιστικό πνεύμα –όταν και αν δικαιωθεί- δημιουργεί τους θρύλους και τις ιστορίες που αξίζει κανείς να διηγείται. Ωστόσο και η στρατηγική υποχώρηση είναι μέσα στις εναλλακτικές κάθε παίκτη σε οποιοδήποτε είδος παιχνιδιού και μερικές φορές είναι κι αυτή τμήμα ενός ευρύτερου νικηφόρου σχεδιασμού. Όσο αγωνιστικό είναι να μην παραδίνεις τα όπλα μέχρις ενός, άλλο τόσο αγωνιστικό είναι να λες χάσαμε μια μάχη αλλά θα κερδίσουμε τον πόλεμο.
Στα πλαίσια αυτά θα έπρεπε εδώ και αρκετό καιρό (από τον Φεβρουάριο που ήταν η καταληκτική ημερομηνία για την απόφαση του Έκκλεστον) να έχει περάσει το θέμα της Φόρμουλα 1 στο περιθώριο (ή στο ψυγείο) για να επανέλθει με τρόπο συντριπτικό και καταλυτικό αν ποτέ αποφάσιζε η διεθνής κοινότητα να φτιάξει πίστα F-1 στην Ελλάδα. Μέχρι τότε όμως η υπόθεση της F-1 ας έμενε μόνο ως όραμα του αρχιτέκτονα και ως υποσημείωση του δημάρχου, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Στην πραγματικότητα θέμα Φόρμουλας 1 στη Δραπετσώνα δεν υπάρχει. Ο Αρχιτέκτονας που είχε την ιδέα και επένδυσε σε αυτήν δικαιούται να επιμένει, ο κάθε Τζαβάρας (άκου τώρα, αυτός ο τύπος είναι υπουργός πολιτισμού!!) μπορεί να λέει πως η κυβέρνηση είναι υπέρ ή κατά, λες και έχει καμιά σημασία, την παραμικρή σημασία, τι λέει αυτή η κυβέρνηση!
ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:
Σκεφτείτε για λίγο τον Τζαβάρα, εκείνον τον υπουργό με τα γατίσια μάτια (η αλήθεια είναι πως φαίνονται και μάλλον είναι έξυπνα) που έβγαινε από τις εξεταστικές για Βατοπέδιο κλπ. και έλεγε “ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ….ΚΥΡΙΟΙ” περιχαρής ότι και καλά έκανε το κομματικό του καθήκον, φανταστείτε τον λοιπόν να ακούει την “καινούρια” ιδέα ενός δημάρχου που θα μας φέρει λεφτά πολλά και επενδυτές και που λέγεται Φόρμουλα 1 και που είναι και μοντέρνα ιδέα! Φανταστείτε τον να παίζει με το θαυμαστό υπουργείο που του δώσανε που έχει μέσα σε όλα τα άλλα καλούδια και τέτοια ωραία παιχνίδια όπως αυτό που λέγεται … πως λέγεται να δεις … γκόου καρτ… όχι, όχι, κάπως αλλιώς λέγεται … πίστα … ναι, ναι ΠΙΣΤΑ λέγεται όχι Πίτσα, ρε παιδί μου, Πίστα, Πίστα Φόρμουλα 1! Ε, λοιπόν κύριοι, εμείς εδώ στο υπουργείο είμαστε περήφανοι που στηρίζουμε τις μοντέρνες ιδέες με τις πολλές επενδύσεις, εμείς είμαστε μοντέρνοι, μη μας βλέπεις έτσι, είμαστε υπέρ της ΠΙΣΤΑΣ! Πάει τέλος!
ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ.-
Επανέρχομαι στο θέμα μας:
Ποιος είναι ο πόλεμος και ποια η μάχη;
Πόλεμος είναι η προσπάθεια να γίνει η Ανάπλαση
Μάχες είναι πολλές. Μάχη δίνει η Επιτροπή Ανάπλασης. Μάχη δίνει η διοίκηση με τις μελέτες που προωθεί και τις επαφές που κάνει. Μάχες δίνονται σε πολλά επίπεδα. Μια από αυτές ήταν (και ίσως είναι ακόμα) η Φόρμουλα 1. Η F1 ήταν δυνατό χαρτί. Παρά τις επιβαρύνσεις στην πόλη και στο περιβάλλον, αν καθόταν ΘΑ ΑΝΕΤΡΕΠΕ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ στην οποία είχε περιπέσει η πόλη τα τελευταία χρόνια και θα έκανε ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΕΞΠΡΕΣ και ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ! Ήταν ένα κτύπημα sans voir που τελειώνεις τον αντίπαλο πριν αρχίσει το παιχνίδι αλλά πρέπει να σου κάτσει η μπλόφα. Τέτοιο ήταν τότε. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Ενάμισι χρόνο μετά, το κτύπημα F1 έχει μπαγιατέψει. Δεν αιφνιδιάζει πλέον κανένα και κανένας δεν εντυπωσιάζεται από αυτό. Πέρσι τον Φεβρουάριο (στην αρχή της νέας θητείας) θα ήταν γκανιάν. Φέτος τον Φεβρουάριο, ένα χρόνο μετά, ήταν ήδη μπαγιάτικο αλλά κρατούσε ακόμα την δυναμική του. Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της θητείας της δημοτικής αρχής έχει πια σαπίσει.
Ο δήμαρχος, που είναι και ο μόνος που το συντηρεί, πρέπει να το αφήσει έξω από το πλαίσιο που δημιουργεί ο Δήμος για την Ανάπλαση και με βάση αυτό το πλαίσιο πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα το θέμα της ανασύνθεσης του χώρου με πράσινο (στόχος τα 400 στρέμματα), ελεύθερες ακτές (και πιθανώς μια μαρίνα), πολιτισμό, αναψυχή, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Αυτά και φόρμουλα μαζί δεν πάνε. Η φόρμουλα 1 χρειάζεται οπωσδήποτε ένα σύστημα μαρίνων που αντιστρατεύεται το αίτημα για ελεύθερες ακτές. Χρειάζεται επίσης χώρους που μειώνουν την έκταση του πρασίνου. Θα μπορούσε να περπατήσει έστω και συρρικνώνοντας τις επιθυμίες του δήμου αν ερχόταν σαν κεραυνός εν αιθρία. Με παρακαλετά, με υπομονή και με καθυστέρηση μέχρι να δούμε τι θα γίνει, θα χαθεί όχι μόνο η μάχη αλλά μαζί της και ο πόλεμος. Και ο πόλεμος είναι αλλού, δεν είναι η Φόρμουλα 1 αλλά η ίδια η συνολική ανάπλαση της περιοχής και της πόλης και του ευρύτερου Πειραιά.
Η Φόρμουλα 1 ήταν μία εναλλακτική λύση και μάλιστα υπό τις ιδιαίτερες συνθήκες στις αρχές του 2011 (μετά δηλαδή από ένα πλήρες πάγωμα της υπόθεσης). Καλώς –ίσως- μπήκε αλλά αρκετά μας καθυστέρησε. Ας μείνει από εδώ και πέρα στον πάγο και, αν από μόνη της καταφέρει να αναβιώσει, ας την ξαναδούμε τότε και στις νέες συνθήκες που θα έχουν διαμορφωθεί. Εκείνο που δεν πρέπει επ’ ουδενί να συμβεί, είναι να θυσιάσουμε την δυνατότητα να προχωρήσουμε τον σχεδιασμό και την προώθηση των λύσεων που κυκλοφορούν στον Δήμο περιμένοντας απλά την Φόρμουλα 1 και τους διάφορους Έκκλεστον. Ναι, αν έπεφτε στο κενό (όπως ήταν κενό το πεδίο στις αρχές του 2011) θα είχε περισσότερες πιθανότητες να γίνει αποδεκτή, ενώ αν συγκρουστεί με άλλες αναπτυξιακές προτάσεις θα συναντήσει δυσκολίες, όμως αυτός δεν είναι λόγος για να υπονομεύουμε τον ίδιο τον εαυτό μας με την επιμονή μας σε μια από τις εναλλακτικές που υπάρχουν.